ரயில் நிலையங்களின் தோழமை

தேசாந்திரியாகச் சுற்றித் திரிந்து தனது பயண அனுபவங்களை எளிமையான எழுத்துகளாக வாசகர்களிடம் சென்றுசேர்த்த எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் புதிய பயணக்கட்டுரைத் தொகுப்பு இது. வட இந்தியாவிலும் வெளிநாடுகளிலும் மேற்கொண்ட பயண அனுபவத்திலிருந்து எழுதப்பட்ட இந்தக் கட்டுரைகள், இந்து தமிழின் ‘காமதேனு’ வார இதழில் தொடராக வந்தன. நயாகராவின் சாரலும், உதயகிரிக் கோட்டையின் வெம்மையும், மைசூர் அரண்மனையின் அழகியலும், குகை வாழ்க்கையும், பாஷோவின் நினைவிடமும் துல்லியமாகப் பதிவாகியிருக்கின்றன. வர்ணனைகளைக் கடந்து அதன் வழியே ராமகிருஷ்ணன் முன்வைக்கும் அனுபவங்களும், வரலாற்றுடன் பிணைந்திருக்கும் உணர்வுகளும் புதிய திறப்புகளைத் தருகின்றன. பயணம் என்பதன் அர்த்தம் இடங்களால் மட்டுமே நிரம்பியதன்று என்பதை உணர்த்துகிறார். இதில் சிறப்பம்சம் என்னவென்றால், ஒவ்வொரு கட்டுரையும் ஒப்புமைகளால் நிரம்பியிருப்பது. சில இடங்களில் வாழ்க்கையுடன் ஒப்புநோக்குகிறார், சில இடங்களில் வரலாற்றை ஒப்புமைசெய்கிறார். பாஷோவின் நினைவிடம் பற்றிய கட்டுரையில் கம்பர் வருகிறார். கைவிடப்பட்ட கம்பரின் நினைவகமும், கொண்டாடப்படும் பாஷோவின் நினைவகமும் வரலாற்றுத் தன்மையற்ற இயல்பால் நம் சிறப்புகளை நாமே கைவிட்டுவிடுகிறோம் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. எங்கெங்கு பயணிக்க வேண்டும் என்பதைத் தாண்டி பயணத்தில் எப்படியான பார்வை வேண்டும் என்பதையும், பயணம் தரும் பாடம் சொற்களுக்கு அப்பால் உணர்தலால் நிரம்பியிருக்கிறது என்பதையும் கோடிட்டுக்காட்டுகிறார்.

– கிருஷ்ணமூர்த்தி

நன்றி – தமிழ் இந்து